Το θέαμα της τρομοκρατίας και η τρομοκρατία του θεάματος

«Όποιος δεν λύνει το αίνιγμα, ξεγελιέται από αυτό. Όποιος ξεγελιέται, δεν είναι σοφός. Όποιος δεν είναι σοφός, πεθαίνει. Γιατί ο σοφός είναι ένας πολεμιστής που πρέπει να ξέρει να αμυνθεί ή να υποκύψει, καθώς και γιατί δίνει μόνος του την μάχη πού θα πρέπει να αποδείξει το ποιος είναι.»

«Όσοι μιλούν σήμερα για κοινωνική επανάσταση δίχως να καταγγέλλουν την τρομοκρατική αντεπανάσταση, έχουν στο στόμα τους ένα πτώμα».

Τζιανφράνκο Σανγκουινέτι, Περί της τρομοκρατίας και του κράτους (1979)
στα ελληνικά, εκδ. Ύψιλον/βιβλία, 1982

Τζ. Σανγκουινέτι

Το καλό με την αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται διαφήμιση και φανφάρες για να επιβληθεί. Όταν εμφανίζεται στο προσκήνιο, απλώς επιβάλλεται με μια κρυστάλλινη  καθαρότητα, που όσο και αν οι εχθροί της την πολεμούν, αυτή στέκει ήρεμη και αλώβητη μέσα στο χρόνο διαλύοντας τα σύννεφα της σύγχυσης. Οι άνθρωποι που την πολεμούν δεν μπορούν επί της ουσίας να την βλάψουν, απλώς καθίστανται γελοίοι μπροστά στο εκτυφλωτικό φως της.

Αυτό που ορίζεται σήμερα ως τρομοκρατία είναι μια σειρά ενόπλων επιθέσεων από άτομα ή ομάδες μέσα στη καρδιά του αστικού κράτους ,με σκοπό  να υπάρξει αποκατάσταση ενός αισθήματος δικαίου, με όποιο τρόπο εννοεί κάποιος το δίκιο.

Οι τρομοκρατικές οργανώσεις καλύπτονται διαχρονικά από ένα πέπλο μυστηρίου, ως προς την δομή τους ,τον τρόπο πού εξασφαλίζουν τα μέσα της πάλης τους .Εμφανίζονται μέσα από το σκοτάδι ενός ακήρυχτου πολέμου μέσα στη κοινωνία και συνήθως καταλήγουν στη φυλακή είτε στα νεκροταφεία, παίρνοντας μαζί τους τα μυστικά τους.

Αποκαθιστούν μια πρόσκαιρη  αίγλη μέσα στη κοινωνία, όταν υποτίθεται ότι μάχονται στο όνομα  μιας απονομής δικαιοσύνης και επικρίνονται σφόδρα όταν στρέφονται σε  τυφλά  κτυπήματα πού θρηνούν αθώα θύματα.

Όπως και να 'χει, οι τρομοκράτες κινούνται ανάμεσα μας, μιλούν στο όνομα μας και προβαίνουν σε πράξεις πού υποτίθεται μας αφορούν. Άλλωστε ένας από τους στόχους τους είναι η δική μας αφύπνιση.

Διαχρονικά, όποτε έχουν υπάρξει τρομοκρατικές κινήσεις, έχουν υπάρξει δύο σαφή και άμεσα αποτελέσματα: φόβος και καταστολή. Οτιδήποτε άλλο η τρομοκρατία επιδιώκει, με κάποιο μαγικό τρόπο, δεν έχει  άλλο αποτέλεσμα.

Θα πρέπει κάποιος να είναι ηλίθιος ή ύποπτος για να μην αντιλαμβάνεται, ότι η πράξη του ανεξάρτητα από την πρόθεση του, παράγει σταθερά και μόνιμα αρνητικά αποτελέσματα ως προς αυτό πού επιδιώκει.

Δεν χρειάζεται νομίζω να αναλύσω εκτενώς τους λόγους  πού παράγονται αυτά τα ίδια σταθερά αποτελέσματα από τις τρομοκρατικές κινήσεις Όποιος έχει κάποια στοιχειώδη ιστορική μνήμη και κοινωνική ματιά αντιλαμβάνεται.

Η ιερή οργή επίσης πού η επίσημη εξουσία μαζί με τους εκάστοτε αβανταδόρους της, δημοσιογράφους ,σταλινικούς ,κόμματα , κτυπά -υποτίθεται- την τρομοκρατία θα ήταν για γέλια, αν μέσα από τον καθρέπτη πού ο ένας βλέπει τον άλλον δεν έβλεπε απλώς το πρόσωπο του.

Η εξουσία δεν φοβάται την τρομοκρατία γιατί η διαχείριση της αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα όπλα της για να φοβίζει το ανθρώπινο κοπάδι, όταν αυτό παρουσιάζει τάσεις ανεξαρτησίας.

Η τρομοκρατία επίσης φαίνεται ότι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την εξουσία, διότι μέσα στους κόλπους της αναπαράγει απλώς τις ίδιες εξουσιαστικές σχέσεις τις οποίες υποτίθεται ότι στηλιτεύει με δυναμικό τρόπο.

Να 'χαμε να λέγαμε δηλαδή!

Εμείς τώρα, πού δεν είμαστε ούτε με τα όπλα στο χέρι, αλλά ούτε ασκούμε εξουσία και παρακολουθούμε αυτό το «θεατρικό» δρώμενο ανάμεσα στη εξουσία και τα άτακτα παιδιά της ,καλό θα ήταν να διατηρούμε την καθαρότητα μας ως προς αυτό πού διαδραματίζεται στο κοινωνικό θέατρο.

Η απελευθέρωση του ανθρώπου από τον Αρνητικό άνθρωπο -δηλαδή από τον άνθρωπο που αγαπά την εξουσία πάνω στους άλλους-, είναι αποτέλεσμα μιας επίπονης διαδικασίας αποκρυπτογράφησης του αινίγματος της ζωής. Όσοι λύσουν το αίνιγμα θα είναι οι σοφοί και όσο περισσότεροι σοφοί υπάρχουν, τόσο αυτός ο κόσμος θα έχει μεγαλύτερες ελπίδες να μεταμορφωθεί σε κάτι καλύτερο.